Polecenie księgowania oznaczone popularnie skrótem PK jest często stosowanym w księgowości dokumentem. Wystawia się go w bardzo wielu sytuacjach, na przykład gdy nie ma innego dokumentu potwierdzającego operację gospodarczą.
Kiedy sporządza się polecenie księgowania?
Polecenie księgowania wystawia się w szczególności w przypadku:
1) Ujmowania kwot operacji gospodarczych wynikających z różnych zestawień źródłowych dokumentów księgowych.
PRZYKŁAD: ujmowanie wynagrodzeń na podstawie zbiorczego zestawienia miesięcznego list płac),
2) Korygowanie błędnych zapisów dokonanych w księgach rachunkowych.
3) Ujmowania w księgach rachunkowych operacji nie dokumentowanych innymi dokumentami.
PRZYKŁAD: zaksięgowanie naliczonej amortyzacji.
4) Dokonywanie rozliczeń kosztów i przychodów.
PRZYKŁAD: przeksięgowanie zrealizowanych przychodów.
5) Ujmowanie w księgach rachunkowych operacji związanych z zamykaniem i otwieraniem roku obrotowego.
PRZYKŁAD: przeksięgowanie kosztów i przychodów na wynik finansowy.
Polecenie księgowania – co powinno zawierać?
- określenie rodzaju dowodu (polecenie księgowania – PK),
- wskazanie numeru identyfikacyjnego,
- określenie strony (nazwa, adres) dokonującej operacji gospodarczej,
- datę wystawienia PK,
- datę, pod którą należy dokonać księgowania,
- dowód (wskazanie dokumentu, którego dotyczy polecenie),
- treść dotyczącą zdarzenia,
- symbol konta, stronę (Wn lub Ma) i kwotę do księgowana,
- sumę kwot obrotów po stronie Wn i Ma,
- liczbę załączników (PK należy sporządzić w jednym egzemplarzu),
- podpis osoby sporządzającej, sprawdzającej, zatwierdzającej i księgującej.
Dzięki za te informacje, tego szukałam!