Co wchodzi w zakres pełnej księgowości?
Pełna księgowość stanowi ewidencje księgową, której często obawiają się przedsiębiorcy. Dlaczego? Głównym powodem tego jest fakt, że prowadzenie pełnej księgowości zobowiązuje do ścisłego przestrzegania zasad ujętych w Ustawie o Rachunkowości. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie ksiąg rachunkowych (pełnej księgowości) musi w pamiętać o precyzyjnym sposobie ewidencjonowania oraz analizowania zdarzeń gospodarczych w firmie.
Istotnie należy zaznaczyć, że w ramach pełnej księgowości rejestrowane są wszelkie zdarzenia gospodarcze mające miejsce w przedsiębiorstwie.
Ten sposób księgowości obejmuje również sprawy związane z zatrudnionymi pracownikami (np. wypłata wynagrodzeń).
W skład ksiąg rachunkowych wchodzą:
- dziennik,
- konta księgi głównej,
- konta ksiąg pomocniczych,
- zestawienie obrotów i sald księgi głównej,
- zestawienia sald kont ksiąg pomocniczych,
- wykaz składników aktywów i pasywów.
Wdrożenie pełnej księgowości w firmie zobowiązuje do utworzenia specjalnych kont – syntetycznych oraz analitycznych.
Pełna księgowość daje rzeczywisty obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.
Jak poprawić błąd w księgach rachunkowych?
Praca sezonowa cudzoziemców
Od 2018 roku pozwolenie na pracę sezonową w Polsce wydawane jest wszystkim obywatelom państw spoza UE i EOG po spełnieniu określonych wymogów. Kto wydaje zezwolenie na pracę? Do kogo należy składać wniosek?
Praca sezonowa cudzoziemców uzależniona jest od wydanego przez PUP (Powiatowy Urząd Pracy) zezwolenia na pracę sezonową. Wniosek powinien zostać złożony przez pracodawcę, który chce zatrudnić pracownika – cudzoziemca.
Jakie warunki powinny zostać spełnione, aby otrzymanie zezwolenia było możliwe?
- Wysokość wynagrodzenia musi wynosić co najmniej wysokość wynagrodzenia pracowników wykonujących porównywalną pracę.
- Pracodawca musi uzyskać informacje o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy.
- Do Państwowej Inspekcji Pracy należy dołączyć wniosek informujący o usprawnieniach obcokrajowca do pobytu w Polsce.
- Pracodawca musi poinformować o adresie zakwaterowania cudzoziemca w okresie pobytu w Polsce.
Czy księgowość JDG warto prowadzić samodzielnie?
Wielu przedsiębiorców decyduję się na prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Często powodem decyzji o JDG są niskie koszty założenia oraz nieskomplikowana procedura zarządzania podmiotem.
Istotną kwestią w zakresie prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej jest księgowość. Czy samodzielne wywiązywanie się z obowiązków księgowych i podatkowych jest rozsądnym rozwiązaniem?
Zarządzanie spółką wymaga uwagi, wiedzy oraz chęci podejmowania decyzji wpływających na rozwój podmiotu.
Czy samodzielna księgowość to dobra decyzja?
Zalety:
– nie ponosimy kosztów związanych z zatrudnieniem księgowej / biura rachunkowego
– mamy pełną kontrolę nad finansami oraz dokumentacją podmiotu
Wady:
– musimy dużo czasu poświęcać na aktualizowanie swojej wiedzy na temat przepisów prawnych
– nie mamy czasu na wprowadzanie nowych produktów, usług
– jesteśmy w pełni odpowiedzialni za prowadzenie księgowości
Należy podkreślić, że obsługa księgowa jednoosobowej firmy często nie wiążę się z wysokimi kosztami. Z tego powodu warto zastanowić się nad powierzeniem księgowości w ręce specjalistów.
Zawieszanie działalności firmy
Niektórzy właściciele spółek z ograniczoną odpowiedzialnością decydują się na zawieszenie działalności. Nie zawsze podmiot gospodarczy, który nie przynosi zysków musi zostać zlikwidowany. Zgodnie z Ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca ma prawo do zawieszenia działalności gospodarczej. Jednym z warunków, jakie należy spełnić jest niezatrudnianie pracowników. Dotyczy to jednak jedynie osób, które współpracują z pracodawcami w ramach umowy o pracę. Jeżeli natomiast pracownik zatrudniony jest na podstawie np. umowy zlecenie lub o dzieło, to brak jest w takiej sytuacji przeciwwskazań.
Przedsiębiorca może dokonać zawieszenia w terminie od 1 miesiąca do 24 miesięcy.
W przypadku zatrzymania wszelkich działań i prac firmy, wciąż posiada ona pełne prawa i obowiązki. Do najważniejszych czynności zaliczyć należy regulowanie zobowiązań wobec kontrahentów, uczestniczenie we wszelkich postępowaniach sądowych, administracyjnych oraz podatkowych. Jednostka gospodarcza może także w każdej chwili zostać poddana kontroli na zasadach przewidzianych dla właścicieli podmiotów gospodarczych. Inne, równie ważne obowiązki zawarte i nakazane są z góry poprzez przepisy prawne.
Czy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w trakcie zawieszenia może czerpać korzyści? Przedsiębiorcy, którzy podjęli się czasowego ustania działalności zostają równocześnie zwolnieni z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, do składania deklaracji podatkowych i wpłacania zaliczek na podatek, a w przypadku zawieszenia, które trwało pełny rok podatkowy podatnik zwolniony jest ze składania sprawozdań i ksiąg do Urzędu Skarbowego.
Zawieszanie działalności firmy rozpoczyna się w momencie podjęcia przez zarząd większością głosów postanowienia w tej kwestii. Następnie na podstawie formularza spółka ma obowiązek złożyć do sądu informację o zawieszeniu wykonywania działalności, zaznaczając w nim dokładną datę zawieszenia. Wniosek o wpis składa się w sądzie rejestrowym, właściwym co do miejscowości i siedziby podmiotu gospodarczego.
Dodatkowo, do wniosku ważne jest dołączenie uchwały zarządu oraz oświadczenia o niezatrudnianiu pracowników.
W ciągu 7 dni podatnik powinien także poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zawieszeniu działalności, aby zostać zwolniony z opłacania składek.
Bardzo ważne jest także, aby najpóźniej, po upływie 24 miesięcy od złożenia wniosku wznowić działalność gospodarczą. W przeciwnym przypadku sąd rejestrowy może nałożyć na spółkę grzywnę lub w najgorszym przypadku wykreślić spółkę z rejestru.
Zawieszenie działalności przedsiębiorstwa jest z reguły rozwiązaniem, na które decydują się właściciele w przypadku przejściowych kłopotów finansowych. W ciągu trwania tego okresu spółka nie może prowadzić działalności, ale zobowiązana jest do regulowania zaciągniętych wcześniej zobowiązań.
Opłata depozytowa
Czym jest opłata depozytowa? Kto jest zobowiązany do uiszczenia opłaty depozytowej?
Nowelizacja przepisów wprowadziła zasady, których celem jest ograniczenie ilości produkowanych odpadów oraz zwiększenie ilości odzyskiwania odpadów przemysłowych. Warto zaznaczyć, że niektóre odpady zostały objęte specjalną kontrolą z powodu szczególnie wysokiego poziomu niebezpieczeństwa dla środowiska. Mowa tutaj o bateriach oraz akumulatorach, które zagrażają środowisku w znacznym stopniu.
Ustawa o bateriach i akumulatorach zawiera najważniejsze informacje wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów, zasady zbierania, przetwarzania, recyklingu zużytych baterii i akumulatorów.
Przepisy w wyżej wymienionej ustawie uwzględniają również:
– prawa i obowiązki osób wprowadzających do obrotu baterie i akumulatory
– zasady zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii i akumulatorów,
– zasady pobierania i zwrotu opłaty depozytowej.
Do pobierania opłaty depozytowej zobowiązany jest sprzedawca detaliczny baterii samochodowych lub akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych. Do obowiązków tego sprzedawcy należy również potwierdzenie jej pobrania.
Stawka opłaty depozytowej wynosi 30 zł za sztukę baterii i akumulatora samochodowego.
Przedsiębiorca zajmujący się obrotem baterii oraz akumulatorów zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji poboru i zwrotu opłaty depozytowej oraz przekazywania rocznego sprawozdania do urzędu marszałkowskiego do 15. dnia marca.
Indywidualny rachunek podatkowy
Z dniem 1 stycznia 2020 roku w życie weszły przepisy odnośnie indywidualnych mikrorachunków podatkowych, który jest rachunkiem przypisanym do danego podatnika. Służy on do wpłat z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), osób prawnych (CIT), a także podatku od towarów i usług (VAT). Celem tego rozwiązania jest uproszczenie rozliczeń, a jego twórcami jest Ministerstwo Finansów oraz Krajowa Administracja Skarbowa.
Ministerstwo Finansów utworzyło indywidualny rachunek podatkowy dla każdej osoby, która posiada NIP, bądź PESEL, a więc zarówno podatnicy, jak i płatnicy, którzy prowadzą działalność gospodarczą i płatnicy, którzy działalności nie prowadzą.
Za pośrednictwem indywidualnego mikrorachunku podatkowego, można dokonać wpłat z tytułu:
– PIT,
– CIT,
– VAT.
Chcąc nabyć swój numer mikrorachunku podatkowego, należy:
– podać swój numer PESEL (dotyczy osób fizycznych, które nie prowadzą działalności oraz podmiotów, które nie są zarejestrowane jako podatnicy VAT),
– podać swój numer NIP (dotyczy osób prowadzących własną działalność gospodarczą, bądź posiadającą status czynnego podatnika VAT, płatników podatków, składek na ubezpieczenie społeczne i/lub społeczne).
UWAGA!
Numer indywidualnego mikrorachunku nie zmienia się nawet pomimo zmiany nazwiska, właściwego Urzędu Skarbowego, jak również zmiany miejsca zamieszkania.
Czym jest inwentaryzacja?
Przepisy prawa zobowiązują przedsiębiorców do przeprowadzania inwentaryzacji, której celem jest ustalenie materialnych oraz finansowych składników firmy. Czym jest inwentaryzacja? Jakie są rodzaje inwentaryzacji?
Na początek warto zaznaczyć, że inwentaryzacja to zespół działań rachunkowych, których celem jest ustalenie stanu liczbowego i wartości majątku firmy. Istotny w podejmowanych działaniach jest również sporządzony raport przedstawiający ewentualne różnice między stanem rzeczywistym a stanem ewidencjonowanym.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że osoby odpowiadające za stan majątkowy firmy mogą zostać odpowiednio rozliczone w przypadku wystąpienia braków.
Do przeprowadzenia inwentaryzacji może zostać wyznaczona odpowiednia osoba z zatrudnionych pracowników lub przedsiębiorca może skorzystać z pomocy firmy zewnętrznej.
Zgodnie z przepisami inwentaryzacja musi być przeprowadzana przez przedsiębiorców:
– zobowiązanych do prowadzenia KPiR;
– prowadzących działalność, w której na aktywa firmy składają się towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze (firmy handlujące, produkujące);
Czy warto ewidencjonować w formie pełnej księgowości?
Wróć do strony głównej
***
Wielu przedsiębiorców będąc przed wyborem odpowiedniej formy księgowej zastanawia się jaką wybrać, aby móc bezpiecznie zarządzać swoją firmą. Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych zobowiązują do szczegółowej oraz rzetelnej ewidencji. Czy warto ewidencjonować w formie pełnej księgowości?
Pełna księgowość obliguje do dokonywania ewidencji wszystkich zdarzeń gospodarczych według dokładnie określonych zasad zawartych w ustawach. Pozwala to korzystać z dokładnego obrazu przedstawiającego sytuację finansową firmy oraz umożliwia kontrolę nad jej płynnością finansową.
Prowadzenie ksiąg rachunkowych uwzględnia
– dziennik,
– księgę główną i pomocniczą,
– zestawienie obrotów i sald,
– wykaz składników i pasywów.
Czy warto ewidencjonować w formie pełnej księgowości? Księgi rachunkowe pozwalają na:
– uzyskanie solidnych raportów i analiz usprawniających zarządzanie firmą,
– monitorowanie zmian zachodzących z przedsiębiorstwie,
– uzyskanie szczegółowego obrazu sytuacji finansowej spółki,
– uzyskanie informacji na temat przepływów pieniędzy i transakcji.
W przypadku pełnej księgowości warto pamiętać, że sprawozdania finansowe spółek z o.o. są obowiązkowe.
Czym jest audyt?
Audyt jest procedurą przeprowadzaną przez ekspertów niezwiązanych w żaden sposób z firmą. Posiadają oni natomiast bardzo rozległą wiedzę dotyczącą prowadzenia firmy czy danego sektora działania. Audyt to badanie zgodności z pewnymi standardami, wzorcami, normami czy przepisami.
Rolą audytora nie jest według obecnego wyobrażenia straszenie czy kwestionowanie każdej decyzji podjętej przez firmę, ale służenie dobrą radą. Może on zaproponować korzystne rozwiązania dla działalności. Porady te są uzupełnieniem kontroli tego, co się dzieje w firmie.
W celu niepowielania pewnych rozwiązań czy nie wyrządzania szkody na rzecz konkurencyjnego przedsiębiorstwa, audytor ma obowiązek filtrowania tych wiadomości.
Jest wiele rodzajów audytów:
- badania klinicznego
- działalności
- ekologiczny
- energetyczny
- etyczny
- finansowy
- informatyczny
- jakości
- marketingowy
- operacyjny
- oprogramowania
- personalny
- systemu
- śledczy
- środowiskowy
- wiedzy
- zgodności
Ewidencja wyposażenia
Ewidencja wyposażenia ma na celu śledzenie kosztów firmy. Nie jest ona już obowiązkowa do prowadzenia przez przedsiębiorcę, natomiast znacznie ułatwia kontrolę nad majątkiem działalności.
Likwidacja ewidencji wyposażenia zwalnia z konieczności ewidencjonowania składników trwałych. Aczkolwiek jeżeli są to środki niematerialne lub prawne, nadal należy prowadzić wspomniany spis.
Środki niematerialne i prawne są to prawa, wartości przeznaczona do użytkowania na dłużej niż rok. Może to być prawo do lokalu, prawo autorskie, umowa najmu.
Aby prawidłowo pokazywała stan firmy, muszą się w niej zawierać:
- numer wpisu
- numer faktury lub rachunku
- datę kupna przedmiotu
- cenę nabycia przedmiotu lub jego wytworzenia
- nazwę przedmiotu
- numer pozycji w księdze przychodów i rozchodów
- datę likwidacji
- przyczynę likwidacji
W celu zaliczenia danego środka trwałego do ewidencji wyposażenia, musi on spełniać pewne warunki. Mianowicie wyposażenie musi być w użytku maksymalnie przez rok, a także jego kwota powinna przekraczać 1500 zł.